Ikkje før slapp den rekordhøge septembervarmen taket før den politiske temperaturen nærma seg kokepunktet. Torsdag i førre veke la regjeringa fram sitt forslag til statsbudsjett for 2017, det fjerde og siste borgarlege budsjettet før valet neste år.
Om vi likar å definera Rogaland som Matfylket, kan vi ikkje i like stor grad hevda at kystfylket Rogaland er særleg omfattande når det gjeld skog. Berre to prosent av samla skogareal her i landet er å finna i Rogaland.
Få, om nokon anna næring har ein så stor horde av meiningsberarar innafor og utafor eiga næring som jordbruket. Korleis skal jordbruket organiserast og korleis skal maten produserast? Matproduksjon er politikk. Mat og miljø er på dagsorden, alltid.
Nei, det har ikkje blitt smalhans i nye breibygde sauefjøs, men overproduksjonstendensen på lam er skummel og kan lett bli verre om ikkje bremsene blir aktiverte.
Etter tre år med liberale Høyre og Frp i regjering, og dei sjølverklærte liberalistane, Sylvi Listhaug og Jon Georg Dale, burde vi ha ein viss kjennskap til kva ein liberal landbrukspolitikk er.
Kva er familiejordbruk i 2016, kva er utsiktene for familiejordbruket? Og ikkje minst, kven skal får oppleve ein oppvekst med dyr og gardsliv i framtida?
Klimaspørsmålet har noko kosmisk ved seg. Vår Herres klinkekule, den lille blå planet, er i trøbbel.
«Bondekanibalisme» har muleggjort den strukturutviklinga vi har hatt og har i landbruket. Det kan høyrast rimeleg brutalt ut, i realiteten har det for veldig mange vore ein frivillig overgang frå landbruk til andre yrke.
