– Her oppe er eg fri mann, seier Karl Martin Mattingsdal. Men med jobben som heiasjef, følgjer også eit stort ansvar, både for folk og fe.


Bothild Å. Nordsletten


Kvart år, sidan ein gong på 1800-talet, markerer følgjande, store rørsle årstidene i landet bak Jæren: På våren bølgjer eit kvitt, brekande teppe av sauer og lam aust, innover heiene i retning Setesdal. Under sommaren går teppet i oppløysing, dyra driv dit dei vil, etter det beste beite. På hausten blir det same, no litt tjukkare teppet, samla og drive attende frå fjella mot gardane i vest. Den årvisse rørsla sikrar mat og pengar.
«Høgre!», «Vinstre», «Kom, fot!» Korte kommandoar og røynde blikk mellom heiamenn og hundane deira spinn usynlege trådar som held teppet i hop. Hovudansvaret for å halda veven saman ligg hjå ein mann - heiasjefen.