Praktiske erfaringar med spolorm

Førebyggjande vask: Det er ikkje berre, berre å vaske gjeldpurkeavdelingar og rånegardar ettersom dei nesten alltid er i bruk, men det må gjerast, skal ein få bukt med spolorm. Foto: Animalia


Veterinær Tone Runhild O. Skadsem,
Veterinær Tu veterinærkontor (Praksisområde Klepp, Time, Sandnes, Sola)


Dei fleste kjenner godt til plagene med spolorm og korleis dette kan handterast. Men stadig vekk kjem me som veterinær borti besetningar med både 20, 30 og 40 prosent spolorm-merknadar på slakt. Dette til trass for at det blir hevda at behandling er utført korrekt til rett tid. Så kor kjem desse merknadane frå?

Viktig sjekk

For ei tid si var eg på Helsegris-gjennomgang*. Det meste var greitt, men då me kom til gjeldpurkeavdelinga glodde ein snill, svart råne på meg. Den såg ut som det verste skabboffer. Huda var skrukkete og hard, den hadde flekkar på øyrene, med skorper på. Idet me kom inn, reiste gjeldpurkene seg. Mange av dei rista på øyrene. Kunne dette vere skabb?
Eg fekk ta skrapeprøver frå øyra til rånen, og huda kring nakken. Heldigvis var den gamle grisen glad i kraftfôr, så det gjekk fint å prøveta den for å sjekke. Nokre dagar seinare ringde Veterinærinstituttet meg og sa at dei ikkje fann nokon skabbmidd, men huda var full av spolorm-egg. Her måtte noko gjerast.