Ikkje dill med dreneringstilskota
For godt drenert jord med lågare vassinnhald reduserer danninga av lystgass – ein svært potent klimagass. Skikkeleg drenering er også ein føresetnad for meir køyresterk jord, for god jordhelse og høge avlingar av høg kvalitet.
Drenering er altså ein «no brainer», både i klimaarbeidet og for matauken. Det har det alltid vore i kalde, våte Noreg med den korte vekstsesongen. Det vil det i høgaste grad fortsetja å vera, for det både regnar og fløymer oftare og hardare.
Mange gledde seg såleis over at dei nasjonale satsane for dreneringstilskot vart nesten dobla etter jordbruksavtalen i fjor sommar. Frå 2.500 kroner til 4.000 kroner per dekar.
Men kva nyttar det, når den totale nasjonale potten ikkje auka tilsvarande, og fleire stader til og med nå opplever å få redusert pott?
For Rogaland vart midlane redusert frå seks millionar kroner til 4,5 millionar kroner. I Kvinnherad kommune i Vestland vart potten til dreneringstilskot redusert frå 150.000 kroner i fjor til 97.000 kroner i år. I den driftige landbrukskommunen med 40.000 dekar jordbruksareal i drift, kan dei berre gi dreneringstilskot til 24 dekar. Det er uhøyrt.
Drenering kostar, men det er ikkje noko me har råd til å slurva unna. Faren er at bønder som ikkje er raskt nok ute med å søkja midlar frå ein slunken pott, misser motivasjonen og slepp jorda. Det må me for all del unngå.
Den nasjonale dreneringspotten må aukast – ikkje med ord, men med tilstrekkeleg midlar, og det straks. Det er eit billeg, jordnært, og matnyttig tiltak, skal me nå både klimamål og mål om auka sjølvberging.
